Endeleg: Sikksakkskjørt

Endeleg.

Det er alt for lenge sidan sist eg dreiv med sjølvskryt og no er det jammen meg på tida å skryta av meg sjølv att! Eg har ikkje lege på latsida dei siste to åra, men spøtet har vorte nedprioritert og blogginga heilt lagt på is. Sidan sist har me kjøpt hus, seld hus og flytta. Ny skule og ny barnehage. Nytt nabolag. Eg bur ikkje på Strilalandet lenger men er ein Stril i eksil. Litt spøt har det vorte, og kanskje dukkar dei opp her under tittelen “Endeleg:”. I alle fall det eg er skikkeleg stolt over å laga. Kanskje ikkje det kjedelege, men viktige, barnehagespøtet som vottar og huer.

(Følgjande er skrive i februar 2016:)

Eg har spøta skjørt til meg skjølv. Kan ikkje gå rundt og vera kald på rumpa her på det (u)sentrale austlandet når det er mange og tjue minusgrader ute. Eg fekk pengar av Svigers til gjebursdagen min (i oktober) for å kjøpa garn og spøta noko til meg sjølv. Etter å ha tenkt både lenge og vel, så enda eg på skjørt. Og då starta neste ekspedisjon: Få tak i garn. Me har ein super garnbutikk i nabobygda og eg kan få både Ask frå Hifa og Raumagarn her. Ingenting slår ull frå norske sauer. Grov og tåler det meste akkurat slik sauene gjere. I alle fall skikkelege sauer.

Eg har lånt boka Klompelompe og spøta Sikksakkskjørtet til meg sjølv. Oppskrifta nyttar Drops Merino Extra Fine, det gjorde ikkje eg. Eg har ei greie for norsk ull, så då utgår dette med høge kneløft. Søramerikansk og sørafrikansk merinoull som i tillegg er superwashbehandla. Ikkje i mitt hus. Heldigvis er det enkelt å finna eit meir høveleg garn og eg landa på Rauma sitt 3-tråds strikkegarn. Same strikkefasthet og mange fine fargar.

Skjørtet er supert. Varmt og deilig og akkurat passe langt. Heilt perfekt på vinteren. Eg har spøta det lenger enn oppskrifta sa – liker å ha skjørta mine til knea. Ribben i livet kunne godt vore litt stramare. Heldigvis er det enkelt å gjera noko med.